Eragon - Christopher Paolini

Eragon leeft een sober, maar gelukkig leven op een boerderij in Carvahall, in de Palancervallei. Hij leeft samen met zijn oom Garrow en neef Ronan, zijn echte ouders heeft hij nooit gekend. Om in het dorp aan ruilhandel te doen, gaat Eragon regelmatig jagen in Het Schild, een bos waarover donkere legendes verteld worden. Dan vindt Eragon een blauwe, perfect gepolijste steen. Ondanks zijn fascinatie, besluit Eragon hem uit geldnood toch te ruilen. Maar de handelaars zijn achterdochtig en al snel komen er hordes soldaten achter Eragon aan. Wat wil de sluwe koning Galbatorix met hem? Dan breekt de steen, het blijkt een ei. Een drakenei. Eragon wordt een drakenrijder van de azuurblauwe draak, Saphira, net zoals in de oude legendes. Hij wordt geholpen door Brom, de verhalenverteller van het dorp. Wanneer de koning de boerderij afbrandt en zijn oom sterft, vertrekt Eragon met Saphira. Samen met Brom gaat hij op zoek naar de Varden, het enige resterende rebellenleger in Alagaesia. Maar Galbatorix geeft niet op, de koning was namelijk de enige drakenrijder en wil geen tegenstand.
 
 

Waar en wanneer

We bevinden ons in het dorp Carvahall, in de wereld Alagaesia. Rond Carvahall ligt een groot bos ‘Het Schild’.

Over de tijdssituering komen we niets te weten. Aangezien we ons in een andere wereld bevinden, kunnen we uit de manier van leven geen periode afleiden. Toch zou ik eerder naar het verleden neigen: van elektronica bijvoorbeeld kunnen we in het boek geenszins spreken.

 

Hoofdthema

Eragon is doorheen het boek op zoek naar zichzelf. Hij is nog maar vijftien en zit met een heleboel vragen. Wie zijn zijn ouders? Wat verwachten de Varden van hem? De lezer ervaart de veranderingen die Eragon doormaakt. Je voelt dat de drakenrijder op het einde van het boek wijzer en volwassener is geworden. We kunnen het verhaal dus onderbrengen bij de bildungsromans. Ook bij de drie andere boeken uit de Erfgoedreeks, zien we dat het opgroeien van Eragon centraal staat.

 

Appreciatie

Ik las de serie toen ik vijftien jaar oud was en was meteen helemaal in de ban van Alagaesia. De wereld in dit verhaal wordt grondig uitgediept aan de hand van beschrijvingen en kaarten. Hierdoor kan je je de zaken heel levendig voorstellen. Het genre ligt me ook; ik vind dit een mooi voorbeeld van een fantasieverhaal. De plot is niet zo voorspelbaar, wat ik altijd leuk vind. En belangrijker, het verhaal wordt zeer goed uitgewerkt. De lezer krijgt details mee naast de hoofdverhaallijn. Die zorgen ervoor dat je je als lezer een ‘insider’ voelt, in plaats van een toeschouwer. Zo ben ik nog steeds een fan van Paolini.

Chambers

- Wat is je opgevallen aan dit boek? Was er iets dat je totaal niet verwacht had?

Eragon is op het einde zeer populair en is bijna een leider voor de Varden. Dit had ik niet verwacht, aangezien hij op het begin van het verhaal maar een 'gewone boerenjongen' is.

- Toen je het boek zat te lezen, zag je toen in je fantasie hoe het verhaal zich afspeelde? Hoe ziet Eragon er volgens jou uit? Hoe zie jij Alagaesia voor je?

Ja, ik zie Eragon als een blonde jongen met halflang haar. Ik beeld me hem sportief in: lenig en snel. Hij draagt veel lederen kledij, maar toch zie ik de kleur blauw ook in zijn kleren verschijnen. Waarschijnlijk denk ik dit omdat zijn draak Saphira blauw is. 

Alagaesia lijkt mij heel groot. Ik zie het voor me alsof de zon er altijd schijnt en het er steeds heel warm is. Het land bezit volgens mij verschillende vormen van reliëf. Eragon reist doorheen Alagaesia en komt voorbij bos, rots, woestijn, weide en dergelijke. De volkeren in Alagaesia lijken mij zeer authentiek. Ik onthoud vooral de caravanen, het handwerk, gezellige dorpen, houten huizen...

- Hoelang duurt volgens jou de periode waarin het verhaal zich afspeelt? Hoe kom je daarbij?

Volgens mij omschrijft het boek een achttal maanden tot een jaar. Eragon groeit op en legt een hele afstand af op weg naar de Varden. Ook aan Saphira kan je deze periode linken: zij is nog niet volgroeid, maar toch al zo'n 15 meter lang. In het tweede boek, hoor je namelijk dat ze nog een stuk moet groeien.

 

Narratologisch aspect: auteur

Christopher Paolini is geboren in Paradise Valley, het zuiden van Californië. Hij gebruikte de vallei als inspiratiebron voor de Beor Bergen in zijn boeken. Paolini werd thuis geschoold tot zijn vijftiende. Dat was meteen ook het jaar (2001) waarin hij startte met de Erfgoedreeks. In 2003 verscheen Eragon in de winkel. Het boek was meteen een succes. In 2006 werd Eragon verfilmd.

Wat ik zeer bewonderenswaardig vind, is dat Paolini alles zelf deed. Hij ontwierp de cover voor zijn boeken, tekende de kaarten binnenin en ging persoonlijk scholen af om zijn boek te promoten. 

 

naar

Paolini, C. (2005). Eragon. Amsterdam: Querido, Singel Uitgeverijen.