Díaz Canales - Blacksad: Rode ziel

Wanneer we de pagina bekijken op niveau van beeldgrootte, vinden we allerlei shots terug. Zo is prent 2 een voorbeeld van een extreme close-up.  We krijgen enkel de (valse) FBI-kaart van Blacksad te zien. Prenten 5 en 7 zijn dan weer long shots. We zien de volledige omtrek van de personages en het decor dat hen omgeeft. In prent 3 zien we een knee shot. De meeste personages zijn zo afgebeeld dat alles onder de knieën niet zichtbaar is. Er is echter een personage dat zeer dichtbij staat, in vergelijk met de andere personages. Hij wordt afgebeeld vanaf zijn middel. Een medium shot vinden we verder terug bij prenten 1, 4 en 8. Hier worden de personages eveneens afgebeeld vanaf hun middel. Prent 6 is een voorbeeld van een over-the-shouldershot. We bekijken de scène van achter de schouder van de FBI-agent.

Wanneer we kijken naar de opnamehoek, kunnen we prent 7 onderbrengen bij het kikvorsperspectief. De camera bevindt zich reeds onderaan de trap. Bij prenten 5 en 8 wordt er dan weer gebruik gemaakt van het vogelperspectief. Voornamelijk bij prent 5 zien we heel duidelijk het hoogteverschil; de camera bevindt zich zeer hoog. Ook bij prent 8 is dit het geval. We krijgen een goed zicht op de vloer waar een overmeesterde FBI-agent ligt. Bij de andere prenten bekijken we de gebeurtenissen telkens vanop ooghoogte.

Over de breathing space binnen deze pagina valt niets te zeggen. De tijdssprongen zijn daarvoor te groot. We krijgen ook geen duidelijke dialoog tussen twee personages te zien. Symmetrie komt ook niet voor op deze pagina.

De regel van derden wordt dan weer vaak gehanteerd in deze strip (pagina). Dit zien we bij prenten 2 en 8. Zo bevinden de onderwerpen zich nooit in het midden. Wanneer we het vlak verdelen in 9 even grote delen, zien we dat de FBI-pas (prent 2) op het snijpunt van twee assen staat. Bij prent 8 geldt dit voor de lichamen en gezichten van de personages.

Closure

In de strip vinden we grote overgangen in de tijd terug, meestal in de vorm van flashbacks. Op de gekozen pagina vinden we voornamelijk kleine overgangen in de tijd (prenten 4 tot 6). We krijgen de verplaatsing naar de lift en het instappen te zien in slechts 3 prenten. De overgang van prent 6 naar 7 en 8 is er dan weer eentje van het ene onderwerp naar het andere binnen eenzelfde scène. Zo volgen we de FBI-agent die op zijn gemak de trap afwandelt, om dan tot de ontdekking te komen dat Blacksad de gevangene bevrijdde.

Bij prenten 1 tot 3 wordt een onderwerp voorgesteld in een opeenvolging van verschillende acties. We zien Blacksad zich verstoppen, vervolgens zijn valse FBI-pas bovenhalen en tot slot de kamer binnenstappen. Deze drie prenten tonen ons dat Blacksad zich voordoet als FBI-agent.

Woord-beeldverhouding

Het beeld primeert af en toe op de tekst in deze strip (beeldspecifieke combinatie). De tekst vormt in deze gevallen achtergrondmuziek bij de beelden in de vorm van effecten: ‘Zoef’, ‘Mmm…’ en dergelijke (additieve combinatie). Er zijn ook enkele pagina’s waarop geen enkel woord voorkomt.

Op de pagina die ik koos, speelt de tekst wel een belangrijke rol. We verkrijgen extra informatie aan de hand van dialogen of gedachten. Je zou kunnen zeggen dat de tekst hier gelijkwaardig is aan het beeld. Men hanteert in deze strip voornamelijk de onderling afhankelijke combinatie tussen tekst en beeld.

Het in beeld brengen van de protagonist

Blacksad wordt zeer duidelijk neergezet. Ik zou zelfs durven zeggen dat er een belevende ik-verteller wordt gehanteerd en we het verhaal mee maken door Blacksads ogen. We krijgen zijn gedachten te horen via tekstballonnen, maar ook via de kaders die normaal gezien gebruikt worden voor een auctoriële verteller. Verder is Blacksad een grote, zwarte kat, wat duidt op zijn sluwheid maar ook vriendelijkheid. Het feit dat hij een zwarte kat is, maar hem bijzonder.

Sfeer, look of tekenstijl

De illustraties in de strip zijn zeer realistisch. Het enige fictionele is het feit dat de personages dieren en geen mensen zijn. Een realistische strip spreekt mij sowieso meer aan dan een strip binnen het genre fantasie bijvoorbeeld. Ik vind het makkelijker om mij in te leven in de personages. Fictie ligt me wel, zolang die voldoende uitgediept is. Dit is vaak moeilijk in een strip, waar de verhaallijn vaak al minder uitgebreid is door het gebrek aan pagina’s.

Verder wordt de sfeer duidelijk weergegeven aan de hand specifiek kleurgebruik. Romantische scenes krijgen bijvoorbeeld warmere kleuren, terwijl spannende en gevaarlijke scenes staan uitgedrukt in koelere tinten zoals blauw en grijs. Flashbacks zijn dan weer in het zwart-wit weergegeven.